اثر پکلوبوترازول بر رشد رویشی درختان هلو ارقام رداسکین و جی اچ هیل

یکی از مهمترین مشکلات تولیدکنندگان هلو (prunus persica) کنترل اندازه و رشد رویشی این درختان است . در حالیکه پایه های پاکوتاه کننده مناسب برای هلو موجود نیست استفاده از روشهای دیگر کنترل کننده رشد که علاوه بر کاهش رشد رویشی کیفیت میوه و میزان عملکرد درختان را افزایش دهد از اصول پراهمیت مدیریت باغات هلو می باشد. با توجه به این هدف ، در باغات کشت و صنعت -مغان درختان بالغ (چهارساله) هلو از ارقام جی اچ هیل و رداسکین که بر روی پایه بذری هلو کشت شده بودند انتخاب گردید. پکلوبوترازول در دو غلظت 0/5 و 1/5 (گرم ماده موثر برای هر درخت) قبل از باز شدن جوانه ها، به صورت کاربرد خاکی اطراف تنه درختان استفاده شد و اثرات کوتاه مدت ناشی از آن در فاصله زمانی 1375-1376 مورد ارزیابی قرار گرفت . تاثیرات تیمارهای pbz بر روی شاخصهای رشد رویشی، میزان مواد معدنی و درصد آب نسبی برگها بررسی شد. براساس نتایج بدست آمده پکلوبوترازول باعث کاهش رشد رویشی در سطح بسیار معنی دار در سال اول بعد از کاربرد شد. غلظت کلسیم در تمام مراحل در برگهای درختان تیمار شده در سطح بالاتری نسبت به درختان شاهد قرار داشت ، در حالیکه میزان ازت و فسفر تغییر معنی داری نشان ندادند. کاهش غلظت پتاسیم برگی در اثر تیمار با pbz نیز مشاهده گردید. میزان آب نسبی برگها در درختان تیمار شده رقم جی اچ هیل نسبت به درختان شاهد در سطح بالاتری قرار داشت . وجود رابطه مستقیم بین افزایش غلظت pbz و افزایش اثرات آن، نظیر رشد رویشی در بررسی نتایج مشخص شد. با توجه به اینکه در اثر کاربرد pbz در سال اول تا 70 درصد از هرس سالانه کاسته شده است . می توان نتیجه گرفت که pbz می تواند تا حد زیادی جایگزین هرس در باغهای هلو شود، توجه به این مسئله از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است .